Nú er það svart maður

Seðlabankinn er ekki lengur vinur bankana og lánveitandi til þrautavara.  Hann er þeirra óvinur og ef þeir svo mikið sem láta sjá sig á Hólnum eiga þeir ekki von á góðu.   Bankinn kaupir upp hlutfé og sendir reikninginn á ríkissjóð án þess að ráðfæra sig einu sinni við nema annan ríkisstjórnarflokkinn.

Ríkissjóður er í höndum viljalausra verkfæra sem láta bankastjórann segja sér fyrir verkum og hafa ekki sjálfsstæða skoðun.   Nú er komið í ljós að bankamenn stefna forsætisráðherra til fundar við sig í stjórnarráðinu um alls ekki neitt.   Sennilega hefur þeim bara langað í gott kaffi og koníak.  

Annar ráðherra lætur reka sig upp úr rúminu um miðja nótt til að hitta stórlax í viðskiptalífinu og taka við skömmum hans.  Ég skil að Glitnir og tengdir geti stefnt mönnum á ofurlaunum til sín á öllum tímum sólarhrings til að ræða þá alvarlegu stöðu sem upp er komin.

En hvaðan kemur bankastjórnum Landsbankans það vald að stefna forsætisráðherra í stjórnarráðið á mánudagskvöldið til að ræða um ekki neitt?   Og hvaðan kemur Jóni Ásgeiri það vald að rífa bankamálaráðherra upp úr rúminu til að skamma hann eins og smákrakka?

Auðvitað er Geir frjáls að því að hitta mennina og ræða við þá um ekki neitt.    Maður er bara hættur að taka blessaðan kallinn hann Geir alvarlega þegar hann ræðir um ekki neitt, dæmin um helgina tala sínu máli.  Um bankamálaráðherrann þarf ekki að ræða,  hann gengisfelldi sjálfan sig út úr allri alvarlegri pólitískri umræðu með því að láta stefna sér á fund Jóns Ásgeirs og taka þar við skömmunum. 

Fitch lækkar lánshæfismat ríkissjóðs