Ríkisstjórnin gefur tóninn

Nú hefur ríkisstjórnin ákveðið einhliða að standa ekki við samninga við bændur og vísitölubæta ekki búvörusamninga eins og ráð var fyrir gert.   Þetta er einhliða ákvörðun stjórnarflokkana og mun hafa víðtæk áhrif á afkomu margra sem starfa í landbúnaði í dag.   Hér er um beina kjaraskerðingu til bænda að ræða á sama tíma og tilkostnaður við rekstur í landbúnaði hækkar mikið.   Og þar liggja stjórnvöld ekki á liði sínu og hækka olíukostnað ofan á þetta samningsrof.

Almenningur í þessu landi sem er að sligast undin verðtryggðum lánum hlýtur að hugsa sitt þegar stjórnvöld gefa tóninn.   Hversvegna ættu skuldsett heimili að standa við sýnar skuldbindingar ? 

Er ekki einbúið að einhverjir taki sig til að hætti að greiða verðtryggingu á lán og miði bara við upphæðir síðan í október síðast liðnum og noti til þess sömu rök og stjórnvöld?

Hætt við vísitölutengingu í búvörusamningum

Þorir engin lengur að taka ábyrgð?

Það eru allir uppteknir við það þessa dagana að vísa á aðra eða þykjast ekkert vita.

Kröfuhafar hafa síðasta orðið um málsókn

Skerða ekki vaxtabætur !!!!!

Utanríkisráðherra gefur til kynna að til umræðu hafi verið í ríkisstjórn að skerða vaxtabætur.   Þetta sýnir svo ekki verður um villst að ríkisstjórnin er í engu sambandi við fólkið í landinu.   Það berast fréttir af því að sífellt fleiri leiti sér aðstoðar vegna bágrar stöðu.   Þetta á við um bæði þá sem misst hafa vinnu og svo hina sem eru í vinnu en á lágum launum.

Fólk á í erfiðleikum með að  standa í skilum og halda húsnæði.   Þá kemur jafnvel upp sú staða að ekki er til fyrir mat og þá eru tekin þung skref til að leita sér aðstoðar.   Á sama tíma og fréttir berast af bágri stöðu einstaklinga og fjölskyldna, sem má annaðhvort rekja til atvinnumissis eða stórhækkaðra afborganna á lánum,  ræðir ríkisstjórnin í alvöru að lækka vaxtabætur.

Vakin hefur verið athygli á því að Norðurlöndin telji að stærstu mistökin sem þau gerðu í bankakreppunni fyrir 15 árum voru að láta allt of mörg heimili fara í gjaldþrot.   Þrátt fyrir þessar viðvaranir gerir ríkisstjórnin nákvæmlega ekkert til að styðja heimilin og leggur frekar á auknar álögur sem koma sér illa fyrir atvinnulífið og skila sér beint í buddu launafólks.  Ekki mátti það nú við fleiri áföllum.

Boðaður er niðurskurður á mörgum stöðum í velferðarkerfinu en blessaður utanríkisráðherrann hann sker ekkert niður, heldur sínu og dregur aðeins úr vextinum en sker ekkert niður.  

Eru þetta trúverðug skilaboð og svo er hún hissa á forseta ASÍ.  

Er ekki komin tími til að tengja ?

Hátekjuskattur bara táknrænn

Verðbólga og meiri verðbólga

Nú eru heimilin að sligast undan aukinni skuldabirgði vegna verðbólgu.   Þegar einhver von var til þess að verðbólga færi niður kemur ríkið og leggur á aukna skatta sem mælast beint í verðbólgunni.  Einu tillögurnar til bjargar heimilum er að lækka dráttavexti og innheimtukostnað og fresta uppboðum en það er ekki boðið upp á neinar raunhæfar lausnir.  

Það verða engir þjóðfélagsþegnar hér eftir til að borga þessa háu skatta ef halda á áfram á þessari braut.   Stjórnarstefnan gengur ekki upp, og það eina sem er boðið uppá eru gamaldags sosialista aðferðir með hærri sköttum.

sveiattann.

Áfengisgjald hækkað

Viðskiptaráðherra er úti að aka

Nú segir viðskiptaráðherra í viðskiptablaðinu að umsókn Íslands að ESB sé kjarninn í endurreisn íslensks athafnarlífs.   Ráðherrann vakti athygli um daginn með yfirlýsingu um að hann vildi kosningar og þar með að hann vildi ekki sitja áfram í ríkisstjórn.   En eins og fyrri daginn var það innantóm yfirlýsing sem aldrei stóð til að standa við.   Eins er með þessa yfirlýsingu, hún er ekki í samræmi við stjórnarsáttmálan og því alveg jafn innantóm og allt annað sem frá manninum kemur þessa daganna. 

Ráðherrar Samfylkingar tala út og suður að róa í allar áttir í stað þess að leggjast allir á árarnar og róa í eina átt að betra Íslandi.    Það hugsar hver um sig og enginn um hagsmuni þjóðarinnar. 

Er ekki komið nóg?

Ráðherra á endalausum flótta

sjá hér og hér já og hér er líka ágæt upptalning mála sem flest eru á borði Björgvins

Kaupþing í Lúx ekki selt nema gögnin fáist

Spilling í boði Samfylkingarinnar.

Enn er Samfylkingin við sama heygarðshornið bæði með og á móti í sömu málunum.   Bankamálaráðherra lofar að velta við öllum steinum í rannsókn á meintri spillingu í íslenska bankakerfinu en á sama tíma er fulltrúi bankamálaráðherra og stjórnarforðmaður fjármálaeftirlitsins á fullu við að sópa málum undir stól, láta þau hverfa eða gefa út vafasöm heilbrigðisvottorð.

Síðastliðið sumar kom upp mál þar sem upplýsingaleki úr ríkisstjórninni varð til þess að Landsbanki Íslands hagnaðist á viðskiptum á markaði.   Þetta mál fór í rannsókn til fjármálaeftirlitsins og síðan hefur ekki af því heyrst.  Það er ansi algengt með mál sem fara þá leiðinni þessa dagana.

Fyrir örfáum dögum gaf fjármálaeftirlitið út heilbrigðisvottorð á bankastjóra Nýja Glitnis sem hafði með vafasömum hætti komist hjá að greiða um 190 milljónir fyrir hlutafé sem hún var skráð fyrir.   það getur vel verið að ekki hafi eftir strangasta lagabókstaf verið brotin lög í þessu tilfelli en traust er varla til staðar á bankastjóranum lengur og það skaðar bankann en skiptir fjármálaeftirlitið greinilega engu máli.   Þjóðin á bankann, ekki Samfylkingin, og þjóðin þarf að treysta þeim sem þar stjórnar.

Vafasöm viðskipti ráðuneytisstjóra fjármálaráðuneytisins með hlutafé í Landsbankanum sáluga hafa líka verið til skoðunar og ekkert bólar á afgreiðslu þess máls.   Á sama tíma og maðurinn liggur undir grun um innherjaviðskipi er hann yfirmaður ráðuneytis starfsmannamála.   Hann ætti að vera öðrum ríkisstarfsmönnum fyrirmyndi og víkja að sjálfssögðu á meðan hann hefur ekki verið hreinsaður af áburði um svindl á markaði.   En fjármálaeftirlitið það sér um sína og silast áfram.

Fjármálaeftirlitið skipaði skilanefndir yfir gömlu bankanna þegar þeir hrundu.   Þessar skilanefndir hafa m.a. ráði endurskoðendur til að skoða bankanna og leita þar að einhverju misjöfnu.  Í skjóli fjármáleftirlitsins hefur skilanefnd Glitnis gefið KPMG færi á að rannsaka sjálft sig núna í bráðum tvo mánuði.   Bankamálaráðherra datt ekki í hug að kanna hvernig væri staðið að því að rannsaka bankanna, þó svo að hann hafi nú lofað því að velta við hverjum steini.   Það var bara loforð og þess vegna greinilega ástæðulaust að fylgja því eftir og setja sig inn í það hvort og hvernig loforðið væri efnt.  

Nú getur blessaður ráðherrann komið og sagt ... "Ég bara vissi þetta ekki"     Hvað er strákurinn að gera í hálfu ráðuneyti sem vaxið hefur mest allra ráðuneyta frá því að stjórnin var mynduð?   Er hann bara í tölvuleikjum?

Skilanefndirnar sem sitja í skjóli Fjármálaeftirlitsins og sitja því í umboði stjórnarformanns eftirlitsins og bankamálaráðherra hafa ákveðið að ganga í lið gegn skattstjóranum yfir Íslandi sem vill kanna hvort sannanir finnist fyrir meintri spillingu í útibúum bankanna í Lúxemborg.    Nú hefur bankamálaráðherrann þrjá kosti:

a - Skikka skilanefndirnar til að láta umbeðnar upplýsingar í té.

b- Setja skilanefndirnar af og skipa nýjar sem skilja hlutverk sitt og láta umbeðnar upplýsingar í té.

c - Gera ekkert og halda áfram að bjóða upp á spillingu á Íslandi í boði Samfylkingarinnar.

Nú reynir á er bankamálaráðherra maður eða mús.... þorir hann ?

Nú eftir að hafa skrifað þennan pistil sé ég að ráðherrann fann leið d út úr vandanum.   Hann varpar ábyrgðinni á stjórnvöld í Lúxemborg til að koma sér hjá því að taka á vandanum hér heima og til þess að styggja nú ekki bakhjarla Samfylkingarinnar.    Vonandi týnist bréfið ekki á leiðinni eins og erindi Íslands til IMF sem enginn vissi hvar var í tvær vikur á meðan fyrirtækjum og heimilum í landinu blæddi.

Matthildur

Farsinn í kringum Davíð Oddsson Seðlabankastjóra er orðinn lygilegri en nokkur þáttur sem fluttur var í útvarpi Matthildi hér í eina tíð.   Seðlabankastjóri segist vita hversvegna Bretar beittu hryðjuverkalögum gegn íslenskum hagsmunum.   Þessar upplýsingar eru mjög mikilvægar þeim sem nú hyggja á málaferli til að rétta sinn hlut gagnvart stjórnvöldum í London.  En Seðlabankastjórinn ber við bankaleynd og neitar að upplýsa málið.  Hann gengur því gegn íslenskum hagsmunum.

Davíð Oddson hefur verið upptekinn af því að undanfarnar vikur að þvo hendur sínar af því ástandi sem upp er komið í íslensku efnahagslífi og segist hafa varað við því lengi.   Fáir kannast við þessi varnaðarorð.  Ekki talaði hann við ráðherra bankamála um stöðuna í heilt ár.   Þeir þ.e. Seðlabankastjórinn og ráðherrann verða að gefa á því skýringar.  Hversvegna varaði Seðlabankastjóri ekki ráðherra bankana við stöðu bankana?   Og að sama skapi, hversvegna í ósköpunum var ráðherra bankamála aldrei í sambandi við Seðlabankastjóra í heilt ár til að fræðast um stöðuna og setja sig inn í málin?

Seðlabankastjóri segist hafa varað ráðherra ríkisstjórnarinnar þ.e. forsætisráðherra og utanríkisráðherra við stöðunni í febrúar síðastliðinn.  Hversvegna var ráðherra bankamála ekki á þeim fundi?   Hver ákvað að boða hann ekki á fundinn og hver ætlaði að bera honum skilaboðin um stöðu bankanna?   Var það í verkahring utanríkisráðherra vegna þess að bankamálaráðherra er í sama flokki, eða var það hlutverk forsætisráðherra sem verksstjóra í ríkisstjórninni?  Hefur þetta fólk ekki komið sér saman um ákveðin vinnubrögð?  

Eru svona mikilvæg skilaboð frá Seðlabankastjóra talin svo lítilfjörleg að það var látið liggja milli hluta hvort og þá hver bar ráðherra bankamála fréttirnar.  Eða er ráðherra bankamála bara hafður með svona til sýnis en ekki treyst fyrir mikilvægum málum?   Er það kannski vegna leka af fundum ríkisstjórnarinnar að hann er ekki hafður með í ráðum?   Þessu verða bæði forsætisráðherra og utanríkisráðherra að svara.  

Til að bíta höfuðið af skömminni gefur svo Seðlabankinn og Seðlabankastjórinn Davíð Oddsson út helbrigðisvottorð fyrir bankana í skýrslu í maí.   Hvað breyttist frá því í febrúar og fram í maí?  Þessari spurningu þarf Seðlabankastjórinn að svara, hann þarf líka að svara því hvað breyttist aftur frá í maí og þar til í júní sem varð til þess að hann sagði í "símtali" við forsætisráðherra að það væru 0% líkur á að bankarnir myndu lifa af. 

Það er síðan hægt að setja stórt spurningamerki við vinnubrögð Seðlabankastjóra að upplýsa einungis valda ráðherra um stöðuna í febrúar og fylgja málinu síðan ekki eftir og tryggja að upplýsingarnar berist til ráðuneytis bankamála.    Til að kóróna svo vitleysuna hringir hann stöðugt í forsætisráðherra með svartagallsraus sem ekki er stutt af skriflegum skýrslum af neinu tagi.  Þvert á móti stangast rausið í manninum á við heilbrigðisvottorð sem hann gaf bönkunum í maí.

Geir Haarde er vorkunn að leggja ekki símtölin öll á minnið.  Frásagnir af samskiptum Seðlabankastjóra og Forsætisráðherra minna frekar á afbrýðissaman fráskilinn eiginmann sem terroriserar sína fyrrverandi með síma ati.   Engin myndi ætlast til að blessuð konan myndi smáatrið í þannig símtölum eða taki þau alvarlega.

Tilburðir Davíðs Oddssonar við að þvo hendur sýnar eru í besta falli hlægilegar og minna á það þegar Árni Johnsen ætlaði að lauma í land frá eyjum góssinu úr Þjóðleikhúsinu.   Þarna fer sekur maður sem gerir allt til að afvegaleiða umræðuna og rannsókn málsins og ég hef stórar efasemdir um að símtölin sem hann vitnar til hafi farið fram.   Og jafnvel þó svo að hann hafi hringt og varað við þá hringdi hann í rangt númer.  Hann átti að hringja í bankamálaráðherrann til að vara við stöðu bankanna.   Stjórn Íslands er ekki einkaklúbbur þar sem menn velja sér viðmælendur heldur eiga erindi eins og slæm staða bankanna að berast ráðherra bankamála, ekki sem sms heldur í skriflegri rökstuddri skýrslu.

 Meðan Davíð Oddsson getur ekki vísað í slík gögn ber hann ábyrgð og á að segja af sér.

Eitthvað rotið í Seðlabankanum

Ekkert traust

Nú hefur Davíð Oddsson boðað endurkomu sína í pólitík.  Hvort það verður á meðan Geir situr í forsætisráðuneytinu eða síðar er óljóst.   Framkoma Davíðs sýnir að hann hefur ekki þann þroska til að bera sem þarf til að sitja sem seðlabankastjóri.   Pólitískt skipaðir fyrirrennarar hans höfðu vit á því að vera ekki að vasast í pólitík á meðan þeir stóðu vaktina í Seðlabankanum. 

Þennan þroska skortir Davíð og yfirlýsingar hans í dag hafa grafið endanlega undan öllu trausti til hans sem seðlabankastjóra.   Ef Geir Haarde víkur honum ekki núna er það vegna þess að hann tekur eigin persónulega hagsmuni og hagsmuni Sjálfstæðisflokksins fram yfir hagsmuni þjóðarinnar og þjóðarbúsins.

Nú reynir á hvort Samfylkingin deilir áhyggjum Geirs af eigin stöðu sem formaður Sjálfsstæðisflokksins komi Davíð aftur í stjórnmálin, eða hvort Samfylkingin láti stjórnast af því hvað er best fyrir þjóðina.   það liggur semsagt fyrir að hótun Davíðs um endurkomu í stjórnmálin var raunveruleg og skýrir það hörkuna í Geir við að láta hann sitja hvað sem tautar og raular.

Óttast Ingibjörg Sólrún Davíð svo mikið að hún er tilbúin að fórna þjóðarhagsmunum og hafa seðlabankastjóra sem ekki nýtur traust sitjandi í hennar skjóli?

Miserfitt að hætta í pólitík

Kynnti Ingbjörg Sólrún sér ekki lög og reglur

Ég held að lög um ráðherraábyrgð séu holl lesning fyrir ráðherra Samfylkingar sem ekki telja sig bera neina ábyrgð á því ástandi sem upp er komið í íslensku samfélagi.

Ég vil vekja sérstaka athygli á annarri og fjórðu grein laganna en þær hljóða svo:

2. gr. Ráðherra má krefja ábyrgðar samkvæmt því, sem nánar er fyrir mælt í lögum þessum, fyrir sérhver störf eða vanrækt starfa, er hann hefur orðið sekur um, ef málið er svo vaxið, að hann hefur annaðhvort af ásetningi eða stórkostlegu hirðuleysi farið í bága við stjórnarskrá lýðveldisins, önnur landslög eða að öðru leyti stofnað hagsmunum ríkisins í fyrirsjáanlega hættu.

4. gr. Séu embættisathafnir, sem atbeina forseta þarf til, vanræktar, hvílir ábyrgð vegna þeirrar vanrækslu á ráðherra þeim, sem málefnið heyrir undir. Enn fremur hvílir ábyrgð á hverjum þeim ráðherra, sem stuðlað hefur að þeirri vanrækslu.

Það er þetta sem þjóðin á við þegar hún kallar eftir ábyrgð.