Um 3,5% í staðin fyrir niður í 3,5% ?

Var þetta ekki bara prentvilla?  Hvað er það í íslensku efnahagslífi í dag sem réttlætir 12% stýrivexti?   Þessari spurningu verður Seðlabankinn að svara.    Það er talað um að störf hafi horfið, eftirspurn hnignað og væntingar séu með daufasta móti.  Búast má við verulegum samdrætti, var þetta ekki allt tilgangurinn með háu stýrivöxtunum og nú er þetta komið fram og samt eiga vextirnir að vera áfram með því hæsta sem þekkist á byggðu bóli.

Svona ákvarðanir án nokkurs haldbærs rökstuðnings er aðalástæða þess að Seðlabankinn nýtur ekki trausts þjóðarinnar eða markaðarins.   Rökin fyrir hækkunum langt umfram tilefni á undanförnum árum voru að bankinn væri að horfa fram í tímann.   Almenningur var ekki í aðstöðu til að rengja bankann á þeim tíma.  Síðan kemur tímabil þar sem bankinn boðar samdrátt og að verðbólgumarkmiði verði náð á næstu 12-18 mánuðum og samt er haldið áfram að hækka.  Þar skyldi á milli og menn fengu ekki alveg botn í rök bankans og það á við bæði lærða og leikmenn.

Núna þegar bankinn viðurkennir að samdrátturinn sé staðreynd, nokkuð sem allir vita, þá er stýrivöxtum samt haldið áfram í hæstu hæðum og núna er ekki einu sinni gerð tilraun til að koma með vitrænan rökstuðning lengur.  

Stýrivextir lækkaðir

Að horfa fram á veginn

Nú eru margir sem tala um "nýja Ísland" og "gamla Ísland".  Almenningur kallar eftir breyttu samfélagi með nýjum leikreglum.    Í þeirri stöðu sem upp er komin í samfélaginu felast tækifæri, það er engin spurning.   Verkefnunum má skipta upp í nokkra áfanga.

Í fyrsta lagi bráðaaðgerðir til að lágmarka þann skaða sem samfélagið verður fyrir og þar er mikilvægast að skapa ró og koma á ástandi sem er ásættanlegt fyrir fyrirtækin og einstaklingana. Þar hlýtur fyrsta mál á dagskráð að vera að lækka vexti í samfélaginu og koma í veg fyrir að fyrirtækin og fjölskyldunnar tapi meiru enn orðið er.  Eigið fé fyrirtækja er að brenna upp í ríkisstýrðu vaxtaokri.  Annað aðkallandi mál er að koma gjaldeyrisviðskiptum í viðunandi horf til að tryggja að fyrirtækin fái þau aðföng sem þau þurfa á að halda til áframhaldandi reksturs og vonandi uppbyggingar í framhaldi af því.

Síðan kemur uppbygging sem miðar að því að auka gjaldeyristekjur þjóðarinnar aftur og vinna upp það sem tapast hefur við það að erlendur hluti bankakerfisins er horfinn.  Þar er mikilvægt að horfa til nýtingar náttúruauðlinda og áframhaldandi uppbyggingar í orkufrekum iðnaði.   Íslendingar áttu í áralangri baráttu á síðustu öld við að sannfæra erlenda aðila um kosti þess að fjárfesta á Íslandi. Nú búum við svo vel að það eru til aðilar sem þekkja til og eru tilbúnir til þess að koma að uppbyggingu hér t.d. stækkun í Straumsvík, stærra álver í Helguvík og nýtt álver við Húsavík.

Nú er staða hagkerfisins þannig að þessar framkvæmdir myndu koma á samdráttartíma og hjálpuðu til við að fá hjólin til að snúast og skapa hér vinnu sem við þurfum örugglega á að halda næstu mánuði og ár.   Innviðirnir eru sterkir og mikil þekking til staðar vegna nauðsynlegrar orkuöflunar, það sem hellst stendur í veginum er andstaða þeirra sem telja að við getum aflað okkur gjaldeyris með einhverjum öðrum hætti.   Eflaust verður uppgangur í ferðamennsku hérna næsta misserið en vonandi ætla menn ekki að skrá krónuna varanlega við gengisvísitöluna 200 svo að sú gósentíð sem menn upplifa í ferðamennsku verður skammvinn.  

Síðan þegar hlutirnir eru komir fyrir vind og við sjáum fram á að fólkið hafi atvinnu og ríkið tekjur til að standa undir nauðsynlegri almannaþjónustu er nauðsynlegt að huga að uppstokkun og breytingum í samfélaginu.   Við eigum ekki að fara í grundvallarbreytingar á samfélagsgerðinni á þessum umrótstímum sem nú ráða ríkjum, um slíkar breytingar þarf að ríkja sem mest sátt.

Aðstoð frá Alþjóða gjaldeyrissjóðnum við að ljúka fyrsta áfanga nauðsynlegra aðgerða þarf að koma til.  Staða fyrirtækjanna og fólksins í landinu er þannig að þar verða menn að kyngja stoltinu og þiggja þá hjálp sem er í boði.

Síðan tel ég rétt að þjóðin taki um það afstöðu í þjóðaratkvæði hvort við eigum að sækja um aðild að ESB eða ekki.   Þannig sest þjóðin í ökumannssætið á þessum viðsjárverðu tímum og meirihlutinn varðar veginn hvort við sækjum um aðild eða ekki.   Þetta þarf að gerast í vetur eða ekki síðar en næsta vor.    Margir munu segja að það sé á ábyrgð stjórnmálamanna að taka afstöðu til þess hvort sækja eigi um aðild eða ekki.   Stjórnmálamenn á Íslandi hafa haft 15 ár til að ræða Evrópumálin og hafa margir hverjir grafið sér djúpar skotgrafir.    Allir flokkar hafa brugðist því hlutverki sínu að taka málefnalega umræðu um kosti og galla aðildar og móta síðan skýra afstöðu í framhaldinu og fylgja henni eftir.   Það er því fullreynt að fara þá leiðina.  

Ef reynslan af þjóðaratkvæði um aðildarumsókn að ESB verður góð er vel hægt að hugsa sér að beita þjóðaratkvæði um önnur mikilvæg framfaramál í samfélaginu.  Ég nefni bara í því samhengi breytingar á kosningalögum, Ísland eitt kjördæmi, eignarhald á auðlindum, staða sveitarstjórnarstigsins og eflaust má telja þar fleira til.

 

 

Nei ekki talsmenn... fortíðardraugar

Þeir sem ekki styðja inngöngu í Evrópusambandið og hafa setið við stjórnvölin án þess að koma með neinar haldbærar ráðstafanir sem dygðu til að verja krónuna og íslenskt hagkerfi eru fortíðardraugar.  Það eru stjórnmálamenn sem komast til valda vegna þess að þeim er stillt upp af Flokknum í sæti þar sem ekki næst til þeirra þó þúsundir striki þá út.

Það er ábyrgðarhluti að afgreiða umræðuna um Evrópusambandið án þess að koma þá með aðrar lausnir.   Svona hefur íhaldið hagað sér undanfarin 10 ár og þá á að vera liðin tíð.    Við sem bendum á aðild sem leið til þess að vinna okkur út úr vandanum eru þó að benda á leið, hinir benda bara út og suður og hafa engar hugmyndir.  

Sú staðreynd að Kristinn H Gunnarsson og Geir Haarde eru á sama báti segir meira en þúsund orð um sjálfheldu þeirra sem telja okkur best borgið ein og sér í ölduróti alþjóðlegs hagkerfis.  Þeir hafa beðið skipbrot en þora ekki að horfast í augu við það.

Hvorki ESB né fortíðin

Góðar fréttir

Það er ánægjulegt núna í öllu því umróti sem yfir okkur gengur að einhverjir halda haus.   Ef selja þarf eignir til að eiga fyrir skuldum eða til að styrkja þau fyrirtæki sem eftir standa er mikilvægt að halda ró sinni.   Það er engum akkur í að selt sé á einhverju undirverði og það er gott til þess að vita að fjárfestingar Björgúlfs virðast það traustar að hann getur selt á ásættanlegu verði á þessum tímum.   Vonandi verður unnið eins úr eignum bankana og annarra fyrirtækja að allra leiða verði leitað til þess að gæta hagsmuna eigenda og kröfuhafa.

Það væri svo óskandi ef íslenskir athafnamenn eiga borð fyrir báru þegar skuldir hafa verið greiddar að þeir komi með fjármagn inn í landið til að fá hér hjólin til að snúast og til þess að skapa eftirspurn eftir krónu.  En það mun flýta fyrir eðlilegri gengisskráningu.

Ekki neyðarsala á Elisa

Hvert stefnum við?

Það er ljóst að slagurinn á næstunni stendur milli þeirra sem vilja hverfa til fortíðar og hinna sem vilja horfa fram á veginn.

Fyrirtækin í landinu verða ekki burðug þegar storminn lægir. Það blasir við að eiginfjárstaðan er að hverfa í vaxtaokri Seðlabankans og þá verður hver að hugsa um sig. Orka fyrirtækjanna fer í að reka sig frá degi til dags og það verður langt að bíða þess að hér verði einhver uppbygging.

Valið mun standa milli þess að byggja hér upp á mörgum árum upp atvinnulíf og á meðan verður hér viðvarandi atvinnuleysi eða að sækja um aðild að ESB og fá aðgang að styrkjum ESB til að byggja upp ný og öflug fyrirtæki.

Aðgangur einstaklinga og fyrirtækja að erlendu lánsfé verður tæpast til staðar. Það verður jafnframt erfitt fyrir væntanlega ríkisbanka að fjármagna sig erlendis frá, nú þegar ríkisstjórnin hefur haft forgöngu um að afskrifa erlendar skuldir bankanna.

Baráttan snýst um að tryggja að heimastjórnarflokkarnir íhald og VG með sýna fortíðarhyggju komist ekki til áhrifa á Íslandi í kjölfar þessa óveðurs sem nú gengur yfir okkur

Vilja menn Árangur áfram og ekkert stopp eða vilja menn 10-15 ára stöðnun og afturhvarf til fortíðar. Velferðarkerfið, menntakerfið og aðrar grunnstoðir samfélagsins byggja á því að hér sé öflugt atvinnulíf með nægri vinnu sem greiðir skatta og skyldur til sameiginlegra sjóða.

á að fórna peðinu

Árni er peð, Össur er líka peð, en Davíð er kóngur og þegar peðin eru búin að tala óábyrgt og óskýrt og svo kemur kóngurinn með sína dæmalausu ræðu í kastljósi fer allt í bál og brand.

Árni er að svara símtali, og það er hluti af vinnu hans.  Kannski hefur hann ekki talað nógu skýrt, allavega varð misskilningur.   Össur og Davíð blaðra af einskærri athyglisþörf og af fullkomnu ábyrgðarleysi og verða að svara fyrir það.

„Sagði honum að við stæðum við yfirlýsingar“

Össur... ég sem hélt að þér væri treystandi

Svo heyrir maður af því að þú byrjaðir að blaðra óábyrgt.  Orð þín í meðfylgjandi viðtali voru þýdd og send út til Bretlands.   Bresk stjórnvöld brugðust ekki strax við, kannski vegna þess að þetta varst nú bara þú sem talaðir og kannski vegna þess að þeir vildu fá svona alvarleg tíðindi staðfest á fleiri stöðum áður en gripið væri til laga gegn hryðjuverkum.

Síða kemur Davíð Oddsson og tekur af öll tvímæli um að hér eigi aðeins að slá skjaldborg um íslenska sparifjáreigendur.   Auðvitað skyldu stjórnvöld í Bretlandi þetta eins og það er sagt, það eru íslenskir sparifjáreigendur en ekki breskir sem verið er að vernda og þegar seðlabankastjóri staðfestir orð iðnaðarráðherra þarf varla frekari vitnana við.

Össur þú getur kastað skít í Guðna, en óbyrgt tal þitt og síðar Davíðs hefur kostað þjóðina hundruð milljarða og nú skil ég hversvegna starfandi formaður hefur ekkert um brotthvarf Davíðs úr Seðlabankanum að gera.   Þú ert að vernda rassinn á sjálfum þér enda samsekur um landráð.

Hlustið á viðtalið sérstaklega frá milli 3 og 4 mínútu þar sem hann talar af fullkomnu ábyrgðarleysi aðeins um íslenska sparifjáreigendur.

Össur farðu nú frá

http://mbl.is/mm/frettir/sjonvarp/20305/

Hr. Iðnaðarráðherra

Kæri Össur

 Ég heyrði í fréttum í morgun að starfandi formaður Samfylkingarinnar Ágúst Ólafur vill að við látum hryðjuverkamanninn í Seðlabankanum taka pokann sinn.   Ég hef lengi haft efasemdir um að Davíð Oddsson sé fær um að stjórna efnahagsmálum þjóðarinnar.   Nú þegar vinir okkar á Bretlandi hafa gripið laga um aðgerðir gegn hryðjuverkastarfssemi til að bregðast við Seðlabankastjóranum er mig farið að gruna sterklega að ég hafi bara haft rétt fyrir mér.  Það styrkir mig svo enn í trúnni að varaformaður Samfylkingarinnar sem er leiðtogi flokksins í fjarveru formanns er sama sinnis.  Einu sinni sagði leiðtogi jafnaðarmanna um Seðlabankastjóra að hann væri haldin víðtækri vanþekkingu á efnahagsmálum, ég held að það eigi sérlega vel við þann sem nú situr í brúnni á þeim bæ.

Það vekur upp hjá mér vonir um að nú berji Samfylkingin í ríkisstjórnarborðið og losi þjóðina við Davíð Oddsson.  Þannig unnum við framsóknarmenn í ríkisstjórn við fylgdum formanninum okkar að málum.  Það er annars þannig í Samfylkingunni i að varaformaður er varamaður formanns er það ekki?   Og að varaformaður er helsti talsmaður flokksins út á við í fjarveru formanns?  Endilega leiðréttu mig ef ég hef eitthvað misskilið það.

Vonandi fylgir þú eftir stefnu formannsins og flokksins á ríkisstjórnarfundi í dag og lætur kné fylgja kviði.  Við getum ekki reiknað með að Sjálfstæðisflokkurinn láti Davíð fara.   Þeir hafa haft hann sem hjáguð í mörg undanfarin ár og þannig brotið 1 boðorð þjóðkirkjunnar.   Það hefur reyndar fækkað svolítið í henni, þjóðkirkjunni,  en samt held ég að það sé ekki í samræmi við fjölda Sjálfstæðismanna.  Svo að þeir hafa tekið upp villutrú og því mikilvægt að þú og aðrir ráðherrar standi nú vörð um grunngildi samfélagsins og stöðvið þessa villutrú.

Ég er reyndar að hissa á að biskupinn skuli ekki hafa gert eitthvað í málin, en ég treysti því nú að þú fylgir formanninum þínum að málum og gerir eitthvað í málinu.

kveðja

þinn vinur

G. Vald.

 

Lokum sjoppunni

Það er ljóst að þráhyggja íhaldsins við að viðurkenna staðreyndir eins og stöðu krónunnar hefur kostað samfélagið milljarðatugi.   Björn Bjarnason lýsti eftir rökum fyrir því að hafa hér ekki krónu.

Ef að Björn sér ekki ljósið í núverandi ástandi þar sem pund kostar 410 krónur, evra 320, dollar 235 og dönsk króna 43 þá þýðir ekkert að rökræða við hann.

Davíð Oddsson hefur haft gjaldeyri á útsölu í tvo daga með engum árangri.  Björn Bjarnason kom undan borði  og gelti í gærkvöldi þegar húsbóndinn hafði talað.   Það stendur upp á Sjálfstæðisflokkinn að koma með lausnir.  Ekki okkur hin sem bendum á lausnir. 

Það er komin tími til að loka sjoppunni og selja Valhöll.

Ekki hægt að halda gengi föstu

Er þetta krónan sem Davíð hrósaði í gær ?

Samkvæmt vef svissneska viðskiptabankans UBS er pundið komið í 410 krónur. Þar kostar evran 320 krónur og danska krónan er jafnvirði 43 íslenskra króna. Dollarinn er þar metinn á heilar 235 krónur.

Á sama tíma selja ríkis- og viðskiptabankarnir á Íslandi evruna í kringum 195 krónur. Hið fasta gengi seðlabankans þar sem evran er á 131 krónu virðist því ekki eiga sér stoð í þeim viðskiptum sem eiga sér stað með krónuna á Íslandi, í Evrópu og um allan heim. Á viðskiptavef Forbes er evran sögð kosta 265 krónur og í Seðlabanki Evrópu er krónan í 197 gagnvart evrunni.

Misræmið í viðskiptum með krónuna er því orðið gífurlegt. Ljóst er að erlendir aðilar eru búnir að missa traust á gjaldmiðlinum.

Er ekki komin tími til að Seðlabankastjóri komi niður á jörðina, skrifi uppsagnarbréfið og farið austur í bústað.  Viðtalið hans í gær er að virka svipað og þegar Geir fór að sofa á sunnudaginn, allt komið í bál og brand.  Og svo kallar hann sig slökkvilið !!!!!!!!!!!!!!